Δευτέρα σήμερα

Μπύρα, όχι πολύ παγωμένη, με λεμόνι, μεσημέρι περασμένο, ένα παράθυρο μόνον ανοιχτό, μπαλκονόπορτα κλειστή και ο ανεμιστήρας να δουλεύει στην μικρότερη σκάλα. Αυτά είναι αρκετά για αυτό το μεσημέρι. Γενικώς ηρεμία μετά το κυριακάτικο αντάριασμα. Η Δευτέρα είναι πάντα πιο λογική μέρα, βλέπεις την Κυριακή και λυπάσαι που την ξόδεψες πρόχειρα. Παρασύρεται κανείς από το παρελθόν και από τον τρόπο που ζούσε σ'αυτό. Είναι κάτι σαν συνήθεια και είναι γνωστό πως η συνήθεια είναι μεγάλο θέμα γενικώς.
Όπως και να'χει η Κυριακή πέρασε, μαζί με την αναλαμπή της και με μόνη απώλεια το κείμενο που σβήστηκε και αφού σβήστηκε δεν πρόκειται να ξαναγραφεί. Αυτή η τακτική να διαγράφει κάποιος κομμάτι του γιατί δεν μπορεί να χειριστεί μια απροσδόκητη εξέλιξη, είναι όντως ολέθρια. Εντάξει, ίσως το ολέθρια ως λέξη να είναι βαριά, όλεθρος είναι άλλο πράγμα, αλλά το κείμενο είχε γραφεί με αρκετό κόπο που τώρα δεν προτίθεται να ξανακάνει για κανέναν λόγο και η αιτία είναι πως αν γράψει πάλι ό,τι άστοχα έσβησε, δεν θα το ξαναγράψει με τον ίδιο τρόπο.
Για να περιγράψεις κάτι και μάλιστα τόσο προσωπικό, πρέπει να έχει περάσει χρόνος αρκετός, να έχει χωνευτεί στο μυαλό καλά, να μην έχεις αμφιβολία για το τι είναι αυτό που γράφεις, να είσαι σίγουρος πως έχει εξεταστεί από μυαλό και καρδιά και έχει γίνει σημάδι της ζωής σου που ανήκει όμως στο παρελθόν πέραν πάσης σκέψης.
Είναι μεν σίγουρο πως το χαμένο κείμενο είναι παρελθόν αλλά μια ύπουλη σκέψη παρείσφρησε χθες που κάνει αδύνατη την εκ νέου απόπειρα εγγραφής του. Ο λογισμός λέει πως χρειάζεται κι άλλος χρόνος για να πάρουν τα πρόσωπα του κειμένου ζωή, διότι αν αυτοδιηγηθείς οφείλεις να είσαι εξολοκλήρου "πραγματικός". Βέβαια η πραγματικότητα του τότε με του τώρα είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα αλλά όταν γράφεις στο τώρα υποτάσσεσαι σ'αυτό. Αλλιώς θα έπρεπε να είχες γράψει τότε.
Το γεγονός πάντως είναι ένα, το κείμενο χάθηκε. Μπορεί και να μην είχε και καμία αξία. Μπορεί η τύχη που έκανε τη στιγμή της αναστάτωσης το δάχτυλο να πατήσει το delete, να ξέρει καλύτερα. Μην σκαλίζεις τα περασμένα, λέει. Πέρασαν και καλώς έκαναν ή μάλλον έκαναν λαμπρά που πέρασαν.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν και το κείμενο και το παρελθόν αλλά και την Κυριακή. Σήμερα είναι Δευτέρα από το πρωί.